21.05.2018
Op donderdagochtend stapten we in de auto terug richting de grens met Zwitserland. De dagen in Italië waren prachtig, maar het was tijd om rustig aan weer richting Nederland te vertrekken. Op zaterdag zouden we eindigen in Zurich, en dat was eigenlijk het enige op de planning. Dus we konden doen wat we wilden en besloten binnendoor te rijden en de snelwegen te vermijden. We hadden toch alle tijd.
Toen we wegreden, hadden we kort na ons vertrek nog een stop. We reden tussen de grote naaldbomen richting Lago di Landro (Dürrensee). Het leek daar zo ontiegelijk veel op Canada! Zo mooi. Daarna wilden we nog even kort stoppen bij Lago di Dobbiaco (Toblacher See), maar daar hadden we uiteindelijk niet echt de gelegenheid om te parkeren, dus reden we door.
De binnenlandse route was prachtig. Uren reden we langs dorpjes, beekjes, meren en talloze bomen. Tot we aankwam in het dorpje net over de grens: Santa Maria Val Müstair bij de camping Pè da Munt.
Hier was het gewoon tijd om volledig te ontspannen: boeken lezen, tijdschriften doorbladeren, koken, dutjes doen. Niets meer, niets minder. Onderweg hadden we alle boodschappen al gedaan, en daar mochten we van geluk over spreken, want de prijzen in de plaatselijke buurtsuper waren om te huilen (een bak aardbeien voor €8, doosje champignons voor €4, je snapt het wel).
De camping waar we verbleven was heel erg fijn. Eén tip, mocht je hier ook heen willen: neem wat blokken hout mee, want bij elke campingplek zat een kampvuurplaats inbegrepen. Super leuk! Je kan ook ter plekke bij de eigenaren hout kopen, maar dit is wel een stuk duurder.
22.05.2018
De volgende dag gingen we op onderzoek uit in de omgeving. Eén van de redenen waarom ik hier graag wilde overnachten, was omdat er (hoe kan het ook anders) een waterval dicht in de buurt was: Cascada da Pisch. We hadden gezien dat deze van twee kanten te bereiken was, van bovenaf en door een kleine wandeling beneden. Dus we besloten met de auto eerst naar boven te rijden. Leer van onze ervaring: hier was niets aan. We reden dus naar beneden en parkeerden de auto bij de schietbaan en vanuit hier kon je wandelend naar de waterval.
Ook dit was weer duidelijk een plek waar niet veel toerisme komt, want wij zijn amper mensen tegengekomen hier. Je kunt langs een beekje lopen, over een mooi onderhouden houten burg, zo richting de plek waar het water naar beneden klettert. Vanaf daar kan je aan de zijkant naar boven klimmen, om de waterval vanuit verschillende perspectieven te kunnen zien. Wij zijn er vrij lang blijven hangen, omdat het er zo fijn en rustig was. Ook een mooi uitzicht over het dal vanaf een bankje na een korte klim. Je kunt vanaf daar ook een wandeling maken die verder naar boven gaat!
Eenmaal terug na de wandeling maakten we pasta met de overgebleven boodschappen en was het tijd voor alweer de laatste nacht in de tent! De volgende dag zouden we namelijk in een bedje in Zürich liggen.
23.05.2018
De volgende dag reden we via de Ofenpass en de Julier Pass richting Zürich waar we bij vrienden van Daan een hele lekkere BBQ hadden. De perfecte afsluiting van de vakantie! De dag erna reden we in 8 uur terug naar Nederland.
Dat was het dan! Mijn driedelige verslag van Zwitserland en Italië. Ik hoop ontzettend dat je een beetje hebt kunnen meegenieten. Bedankt voor het lezen. Mocht je vragen hebben, dan kun je mij altijd een bericht sturen via mijn social media óf via het contactformulier van mijn website. Ik help je graag!
