Na onze tocht door Zwitserland richting de grens met Italië, arriveerden we na enkele uren rijden bij het Comomeer. Het was al tegen de avond toen we onze tent opzette bij Camping Europa.
We hadden onderweg boodschappen gedaan in een Italiaanse supermarkt, waar we nota bene meteen bestolen waren van een mooie Italiaanse ham door een enorme Italiaanse man – maar dat mocht de pret niet drukken. We kochten tomaten zoals ik ze nog nooit geproefd had, vers fruit voor nop en échte romige mozzarella. In Italië was het tijd om te genieten, vóóral van al dat eten.
We besloten even het meer te bekijken en trokken onze zwemkleding aan om ook even te zwemmen. Wel wist ik meteen wat ik vergeten was: van die kekke zwemschoentjes. Overal lagen namelijk steentjes, en op blote voeten waren deze pijnlijk om te trotseren.
Na het eten gingen we nog even langs de waterkant zitten met een flesje wijn die we dronken uit emaillebekers. De avond begon te vallen en hoe langer we bleven zitten, des te meer roze de lucht werd. Het was zó mooi (en de wijn heel lekker).
17.05.2017
De volgende ochtend ontbeten we, pakten weer onze spullen weer in en vertrokken we. We reden helemaal via het noorden van het Comomeer richting Bergamo. Hier zouden we één nachtje in een B&B slapen die we de avond ervoor hadden geboekt.
Onderweg stopten we nog even bij Bistro Gaia om pizza te mee te nemen als lunch en deze aan de waterkant op te eten. Onderweg liepen we langs allemaal typisch Italiaanse appartementen met de lijnen wasgoed via smalle steegjes. Overal waren gekleurde muren van groen tot lichtgeel. Na de lunch stapten we weer in de auto om verder te rijden.
In Bergamo hadden we eigenlijk drie dingen die we wilden doen. Ten eerste een ijsje eten bij Gelateria La Romana, omdat ze daar enorm lekkere en bijzondere ijssmaken hebben. Ten tweede pizza eten in een Italiaans restaurant én daarna heerlijk slapen in een écht bed.
We aten pizza en dronken meloncello (aanrader!) bij Trattoria Caprese en sliepen bij de B&B genaamd Quarenghi16. De laatste twee waren dus met vlag en wimpel geslaagd. Het eerste puntje iets minder. Wat blijkt? Bergamo heeft een straat met zo'n vier ijssalons naast elkaar! We waren daarom ons eerste ijsje bij de verkeerde ijssalon gaan eten. Ook prima, en braafjes besloten we op een ander moment terug te keren. Totdat we er achter kwamen dat we moesten wachten tot de restaurants weer open gingen, dus zijn we weer teruggelopen om toch nóg een ijsje te halen. Dit keer wél bij Gelateria La Romana en het was zó lekker. Ik had ricotta-ijs met gekarameliseerde vijg en nectarine-ijs.
18.05.2018
Na de nacht in Bergamo, was het tijd om weer verder te trekken. Dit keer lag er een lange en snikhete autorit van zo'n 5 uur voor de boeg, de A4 via Venetië richting de Dolomieten! Voordat we vertrokken, had ik een eigen kaart op Google Maps gemaakt waar ik een aantal dingen had geselecteerd die ik heel graag wilde zien. Op nummer één: Lago di Sorapis, een prachtig helderblauw meer in de bergen. Voor de overnachting zocht ik de leukste camping in de buurt op, dat werd: Camping Cortina in Cortina d'Ampezzo.
Onderweg hadden we nog wat boodschappen gedaan en toen we uiteindelijk aankwamen op de camping, waren we helemaal op. De volgende dag zouden we een lange wandeling gaan maken, dus zouden we rustig aan doen. Tot ik ineens zag dat ik een mail had ontvangen waarin gevraagd werd of ik een opdracht wilde inleveren voor mijn sollicitatie waar ik toen mee bezig was. Paniek!(Uiteindelijk heb ik de volgende ochtend mijn opdracht kunnen inleveren en *flash forward* ik heb de baan gekregen!)
19.05.2018
De volgende ochtend vertrokken we na het ontbijt richting Lago di Sorapis. Het was ontzettend goed weer en we hadden geen andere plannen dan de bergen trotseren (en weer heelhuids terugkomen). De wandeling zelf is gemiddeld, er zitten wat stukjes die steil en lastig zijn, maar over het algemeen is het goed te doen. De gehele wandeling (heen en terug) duurde zo'n 4 uur. Het was een ongelofelijk mooie wandeling, ik kan iedereen aanraden dit te doen.
De wandeling begint eigenlijk heel rustig en vlak, maar om bij het meer te komen moet je via de wand van een berg naar de andere kant komen. Er is geen "kortere" route, dus de wandeling duurt sowieso – ligt natuurlijk aan je ervaring en of er veel anderen wandelen - zo'n 1 uur en driekwartier heen. Voor de terugweg reken je wat meer tijd, omdat je rekening moet houden met dat alles bergafwaarts is en je misschien al wat vermoeid bent van de heenweg.
Eenmaal aangekomen bij Lago di Sorapis vergeet je de vermoeidheid, de "zijn we er al bijna?"-vragen, de warmte, de pijnlijke voetjes en kan je enkel met open mond staren naar wat er voor je ligt. Het is zo ongelofelijk om hier te zijn! Het water is bijna niet vast te leggen, zó helderblauw. Wij hadden ook zwemkleding meegenomen, dus hebben ons omgekleed en zijn gaan pootje baden. Hoe dieper je het meer inging, hoe (ijs!)kouder het werd. Echt zwemmen zat er dus voor ons niet in. Er waren wel een paar andere diehards die het wel deden, maar met het oog op de hele terugwandeling (en de kreten die zij maakten toen ze erin sprongen), leek het ons een beter idee om het niet te doen.
Het was tijd om terug te gaan. Na een drankje bij de refuge vertrokken we weer richting de bewoonde wereld. Aangezien wij wat later op de dag waren vertrokken, was het op de terugweg zo goed als stil. Waarbij we op de heenweg veel tegenliggers hadden, waren we op de terugweg bijna niemand tegengekomen! Onderweg plukten we weer een klein boeketje van wilde bloemen, die we elke keer op tafel tijdens het eten hadden staan (en zelfs meenamen in de auto naar de volgende bestemming).
20.05.2018
De dag erna hadden we eigenlijk niet veel gedaan. Het was een beetje een "rustdag" en het was ook fijn om bij te komen, in plaats van weer meteen door te trekken naar een nieuwe plek. We onderzochten de mogelijkheden voor de volgende overnachting en hoe we daar konden komen. Ik wilde graag rijden via het binnenland en zo min mogelijk over de snelweg. Uiteindelijk vonden we een manier, zonder tol(!) en vond ik een leuke slaapplek nét over de grens bij Zwitserland. Gezien het de laatste avond in Italië was, maakten we een wandeling naar het centrum van Cortina d'Ampezzo en dronken we daar een Aperol Spritz. De volgende dag zouden we weer vertrekken, terug naar Zwitserland.
LEES VERDER →
MEER INFORMATIE & TIPS
Restaurants in Italië zijn vaak de hele dag geopend, máár meestal niet tussen 15:30 en 18:30. Late lunch of vroeg diner? Dat wordt goed zoeken!
Zorg dat je wat cash bij je hebt als je bij een camping in Italië aankomt, vaak is er geen mogelijkheid om te pinnen en dient er bij aankomst contant te worden betaald.
Mocht je een (langere) wandeling naar Lago di Sorapis – of een andere bezienswaardigheid – willen maken, neem dan zeker genoeg water mee én wat te eten voor onderweg. Bij Lago di Sorapis kan je indien nodig (bijv. bij slecht weer) overnachten bij Rifugio Vandelli. Ook hebben ze daar wat snacks en drinken te koop.
Let bij wandelingen in de bergen altijd goed op het weer. Check dit van te voren en ook nog eens onderweg, indien mogelijk. Ondanks dat het een warme dag was, had ik een trui en badpak meegenomen.