Afgelopen juni heb ik een belangrijke beslissing moeten maken. Deze beslissing was niet gemakkelijk, en vroeg daarom veel energie van me. De rest van de maand is daardoor niet al te spannend, maar wel heel kleurrijk vol met mooie geoogste groentes en meer. Lees maar verder!
Mijn lieve vriendin Hannah was jarig en Birk mocht mee! Dit was de eerste keer dat ‘ie mee ging naar een verjaardag met een grotere groep mensen. Hij deed het zó goed, maar was de dagen erna wel helemaal doodop. Het is zo leuk om hem nieuwe dingen te leren (kennen), en hij wordt steeds socialer. Nu zijn tandjes gewisseld zijn, merken we ook dat hij een stuk minder onzeker is met andere hondjes en mensen. Daarnaast had ik zelf weer eens een reden om me op te doffen! Het was een hele gezellige verjaardag.
Ik ging met Freya en Daan eten bij Hartbeach in Scheveningen. Het was echt weer zo’n avond waardoor het leek alsof we aan een kustplaatsje in het buitenland zat, maar dan op zo’n 10 minuutjes fietsen van huis! Naast het lekkere eten (en de vele drankjes), was het ook fijn om weer eens bij te kletsen. Freya en ik werkten samen bij mijn vorige baan, en toen zagen we elkaar vrijwel dagelijks. Nu zien we elkaar een stuk minder, dus dan is er veel om te vertellen. We bleven dan ook tot de zonsondergang zitten, totdat het te fris werd en we naar huis fietsten.
Met de moestuin ging het ook fantastisch deze maand, want alles groeide als kool! We moesten wel flink bijwateren, want de dagen werden natuurlijk steeds warmer en langer. Ook waren Daan en ik zo gefascineerd steeds door de prachtige bladeren van de paarse koolrabi. Ik denk dat dit wel één van de betere ontdekkingen van ons moestuinavontuur is. Het is namelijk ook echt een super lekkere (en mooie!) groente, maar daarover straks meer.
Ook de snijbieten in onze tuin groeiden als kool, en er was bijna niet tegenop te eten. Het leuke hieraan is dat je op zoek moet gaan naar hele nieuwe recepten, omdat je het anders na een avondje of twee wel beu bent. Zo ontdekte ik ook dit heerlijke recept wat ik daarna nog een aantal keer heb gegeten. Wel heb ik de keer hierna de mozzarella gewisseld voor burrata. Dat maakte het nóg beter!
Ondertussen begon het moment te naderen dat ik een belangrijke beslissing moest gaan nemen. Ik had een paar daagjes vrij, en ik vind het dan altijd fijn om dit soort dingen te bespreken op een plek buitenshuis. Daarom zijn Daan en ik op een middag even gaan lunchen bij Pompernikkel. Ook Birk was mee, en daarna heb ik nog even alleen gezeten omdat ik bezig was met een illustratie.
Eén van de vele avondjes waarbij we het tuintje moesten water geven, leverde ook nog eens dit mooie plukboeketje op! Ik was er – zoals je misschien wel kunt zien – erg blij mee en trots op, haha.
Silvana bleef gezellig eten! We hadden afgesproken dat ze mee zou gaan naar het tuintje om daar te oogsten voor het avondeten. Het duurde allemaal wat langer dan we hadden verwachten, want we besloten ook een halve fotoshoot te houden en een video op te nemen. We gingen daardoor wat later dan gepland eten, maar het was zó gezellig. Een echt ‘garden to table’ etentje, waar je de oogst meteen op je bord krijgt! Ben je benieuwd naar de beelden? De video kun je via TikTok of Instagram bekijken!
Uiteindelijk hadden we dezelfde tomatensalade met snijbiet en burrata zoals hierboven genoemd; een paarse koolrabi en chioggia bietjessalade met yoghurt-maanzaadsaus, appel en eetbare bloemenconfetti; ‘chips’ gemaakt van de bladeren van de koolrabi (dit smaakt precies als cavolo nero!) en tot slot een nogmaals bijgeschonken Martini Floreale met tonic (één van mijn favoriete non-alcoholische aperitieven).
Ik maakte ook nog eens dit simpele maar lekkere gerecht na van een TikTok die ik voorbij zag komen, écht een aanrader!
Tegen het einde van de maand ging ik een middagje met mijn moeder en Birk naar Landgoed Ockenburgh, waar ik al een hele tijd heen wilde om eens te wandelen. Ik was daar met mijn werk een keer geweest voor een training en was spontaan verliefd op de omgeving. Je kan er ook lekker lunchen bij het gelijknamige restaurant, of picknicken in het prachtig onderhouden parkje eromheen.
Ook was dit het laatste moment om mijn beslissing nog te bespreken, want de dag erna was het echt tijd om een knoop door te hakken. Gezien ik zelf nooit van cliffhangers houd, én ook erg dankbaar ben dat je tot hier (weer) mijn stukje gelezen hebt – vertel ik je graag wat die beslissing is geweest. Ik ben namelijk gestopt met mijn baan! Het was uiteindelijk helaas geen match (ondanks alle lieve collega’s!), en ik heb nog veel ‘oud zeer’ van mijn baan hiervoor, waardoor ik helaas onvoldoende energie had om er met vol enthousiasme tegenaan te gaan. Het was geen beslissing die over één nacht ging en het heeft me ook een lange tijd continue bezig gehouden, waardoor het een opluchting was toen ik besefte dat dit was wat ik moest doen om me weer beter te voelen.
Nu hoor ik je misschien denken: ‘Wat ga je nu doen? Wat is je volgende stap?’ Het antwoord daarop heb je nog wel even van mij tegoed en daarover schrijf ik meer in mijn volgende maandelijkse update.
Veel liefs,
Patricia